این نمایش برای من فقط یه اثر هنری نبود...
تماما تفکر بودو تأمل و بروز احساسات متغیر و گاها متناقض!
تمام جزئیات این نمایش پشتش یه مغز سرشار بود...
انگار که فروید لحظه ای بر سالن یک شهرزاد دمید و حامد رحیمی نصر دم رو ب هنر تبدیل کرد!
تمام توهمات و هذیان های این منِ آشفته نمود گذشته ای سخت و استرس زا بود ک بر این مرد بیچاره گذشته بود....
گذشته ای که مسببش جامعه بود و نه هیچ چیز دیگر
جامعه ای سرکوبگر و تهدید کننده که تمام آمال رو سرکوب میکنه و اونقدر در ناهشیار فرد انباشته میشن تا ایگو رو متخلخل کنن طوریکه فرد منیّت خودش رو در دنیای پرهرج و مرج و کابوس وار درونش پیدا ... دیدن ادامه ›› کنه و بخفته...
و برام جالب بود ک دونه ب دونه ی هذیان ها اعم از هذیان گناه،بزرگ منشی،جنسی و...با علت خاص خود بیان شده بود...
شاید یه شیزوفرن دنیای هردمبیلی داشته باشه ولی پشت همین دنیا منطق و نظم خاصی نهفته و هیچ چیز مث علف هرز بیخود ب وجود نیومده!
و تمام این جزئیات با تلفیق گروه موسیقی بسیار بسیار حرفه ای..انتخاب اهنگ هایی ک آنهاهم با هدف بود،بازیگرانی ک از جان مایه گذاشتند علی الخصوص زنان بازیگر بسیار زیبا و حرفه ای و هنرمند طراحی لباس فوق العاده جذاب،همه و همه اثری خلق کردند ک ای کاش فیلمبرداری میشد تا ساعتها تماشاش کنم و ب جزئیاتش بیندیشم
فقط میتونم بگم مرسی ک تئاتر رو ب این زیبایی سرپا نگه داشتین...🌹🙏