نمایش با متنی در عین حال ساده اما پیچیدگی ریزی هم داشت که بازیگران را به سمت مفهومی که در پی درک آن هستند سوق می داد و در پایان نمایش ، بازیگر نقش مکبث با جاه طلبی و هدف گرایی خود در پایان نمایش با مکبث یکی می شود و مسائل بسیار واضح توضیح داده می شود و پاسخی بی جواب در ذهن مخاطب نمی‌ماند .
بازی بازیگران به اندازه و به دور از اغراق و بسیار روان بود و از همه مهمتر نفس گیر بود ، شاید از کلمه نفس گیر هم بیشتر ، ریتم بازی بسیار خوب بود .
طراحی صحنه همان پلاتو تمرین بود .
کارگردان نیز به نظرم بسیار با زیرکی نمایش را مدیریت کرده و حتی در طول نمایش نیز در بین تماشاچیان نمایش را همراهی می کرد.
در کل دستمریزاد می گم به عوامل این اجرا و خداقوت