.
فردریک«تأتری برای تأتری!»
شاید با شنیدن عنوان فردیک یا تأتر بلوار، به نظر برسد نمایشی که این روزها در سالن اصلی تأتر شهر به روی صحنه رفته، از نوع تأتر بلوار قرن نوزدهم فرانسه است که مخاطبان آن قشر فرودست جامعه بودند. اما نمایشنامه‌ی امائول اشمیت از بستر تأتر بلوار و زندگینامه فردیک لومتر بهره برده تا تأتری برای اهالی تأتر و علاقه‌مندان به آشنایی با هنر تأتر بنویسد، از جزئیات زندگی و تفکر و دغدغه‌های اهالی تأتر(بخصوص بازیگران) بگوید تا به جامعه نشان بدهد اهالی تأتر، همان‌ها که روی صحنه‌اند ، همان‌ها که پشت صحنه‌اند، همان‌ها که شایعه پشت سرشان زیاد است، همان‌ها که می‌گویند تافته‌ی جدا بافته‌ی مردم‌اند، واقعاً کی‌اند!
کارگردان هوشمند این اثر با حذف و تغییر برخی صحنه‌ها، اضافه‌کردن موسیقی و آواز زنده، به‌کار بردن دکوری ساده و کاربردی همراه با نورپردازی حرفه‌ای و بجا، و استفاده از شوخی‌های به‌روز و ایرانیزه شده اجرایی روی صحنه برده است که بی‌شک تماشاگر ایرانی و امروزی (چه تأتری_چه غیرتأتری) با رضایت سالن را ترک کند. مخاطب این اجرا هم می‌خندد، هم بغض می‌کند، هم تاریخ تأتر بلوار را مرور می‌کند هم با زندگی بازیگران از نزدیک آشنا می‌شود، هم معضل سانسور در آثار ادبی_هنری برایش ملموس می‌شود و هم دستگیرش می‌شود که تاریخ پدیده‌ای است که تکرار می‌شود!
این اجرا بازیگران سینما و نابازیگران برند ندارد، دکور عظیم و حجیم آنچنانی چشم‌خیره‌کنِ بی‌کارکرد ندارد، اما صندلی خالی برای تماشاگران دارد. خودتان را به تماشای تأتری که تأتر است دعوت کنید.