درود به تیم اسفرود بی‌دم.
با خاطره‌ و ذهنیتی که از لانچر۵ داشتم، می‌دونستم که قراره از تماشای این اجرا لذت ببرم و همین هم شد.
نمایش اسفرود بی‌دم با این نامِ مثل خودش عجیب، باب سلیقه‌ی من بود.
با احتیاط باید بگم در موومان مرگ نویسنده، برام یه کمی اطناب داشت که البته هیچ از کلیت اجرا خارج نمی‌زد و کسل‌کننده نبود.
مسلماً پویا سعیدی با ذکاوت دست به نوشتن چنین صحنه‌ای زده.
این جریانِ سیالِ ذهنِ خلاق بسیار دیدنی بود.
یک نمایش باید سرشار از خلاقیت و لحظات غافل‌گیرکننده باشه. این ویژگی‌ها در اسفرود بی‌دُم کاملاً به چشمم اومد.

به امید اجراهای بیشتر و حال خوب برای تیمتون.