سلام و خسته نباشید ب همه عوامل این نمایش
راستش من خیلی این سبک تاتر رو دوست دارم که بر اساس واقعیت میاد و یه سری لحظه ها میسازه و نوشته هارو به دیده تبدیل میکنه
مخصوصا اون قسمت که یه سری عکس واقعی از جنگ نشون میدادن و اون قاب که با پارچه تور سفید ساخته شد‌ توی صحنه
به جز یکی دو نفر از بازیگرا که خیلی واضح و متمرکز بودن و کاملا فضا رو درک کرده بودن مثل بازیگر خانمی که اول نمایش تصویرش روی صحنه‌ بود(منا چمنی)و بازیگر آقایی که نقش افسر رو‌داشت(نویدخدام عباسی)و(دانیال حسینی) و اون دوتا بازیگر خانم آخر نمایش که یکی صدای عجیبی داشت و یکی گوش سنگینی داشت بقیه بازیگرا یا فقط در حال روخوانی متن بودن انگار یا اصلا درکی از فضا‌ و ریتم صحنه نداشتن خیلی استاندار نبود کست بازیگری
ولی کارگردانی حساب شده و ترکیب بندی درست کار پوشش میداد کم و کاستی هارو
در کل همگی خسته نباشید و خداقوت