قربانت نیلوفر جان،


من چیز خاصی ندارم اضافه کنم، نقاط افتراقمان کاملا روشن است. فقط دو نکته بگویم برای خاتمه بحثم:

یک. متوجه ‌‎ام چرا تفکیک الف از ب را لازم نمی‌بینی. راستش من به‌سیاق کلاسیک متمایل نیستم، اینکه اثر هنری خودش بی‌نیاز از تفسیر ... دیدن ادامه ›› است و... اما نکته‌ای هست: پروژه‌های فکری‌یی چون «تبارشناسی دانش» فوکو یا «تشابه و متشابهات» بودریار بیش از آنچه برای تفسیر خودِ اثر نیاز است برای ما معنابخشی می‌کنند(به‌گفته خودشان البته) و این اصلا بد نیست، چون در مسیر یک تفکر مشخص در حرکت اند و کار خودشان را دارند(اساسا وظیفه‌شان تفسیر آن اثر نیست، حالا یک تفسیری هم می‌کنند برای مقصود خودشان). برای همین می‌توان تفکیک بالا را انجام داد. اینکه با دیدن نقاشی مگریت بگوییم نقاشیِ پیپ خودِ پیپ نیست(بازنماییِ شیء خودِ شیء نیست) تقریبا مورد تأیید هرکسی قرار می‌گیرد. اما تفسیر فوکو را می‌شود به‌راحتی نپذیرفت. اتصال درونی اثر با ادعای اول به‌مراتب بیشتر است.

دو. درباره کیج ابدا موافق نیستم(قضیه ناموسی‌ست :))). نباید نسبی‌گرایی را با گستردگی شیوه‌های دریافت حقیقت یکی کرد. وجه تمیز نسبی‌گرایی(موضعی که فوکو، لیوتار، بودریار و دریدا دست‌کم در دوره‌ای از تفکرشان به آن باور داشتند) از کلی‌گرایی در پاسخ به یک سوال کاملا مشخص است: «حقیقت انتقال‌پذیر» میان جایگاه‌های متفاوت در ادراک جهان وجود دارد یا نه؟ قائل بودن به گستردگی شیوه‌های ادراک حسی و کمرنگ کردن مرزهای میانشان امری تازه نیست، پیش از کیج هم وجود داشته، شاید اصلا تاریخ هنر درباره همین باشد. کیج به‌عنوان یک فرد(البته بسیار مهم) در دل این جریان دارد مرزهای تازه‌ای را در زمانه خودش کمرنگ می‌کند، همانطور که هر هنرمندی در دوره خودش چنین کرده. این به‌معنای این نیست که به حقیقت واحد پایبند نبوده(در جای‌جای نوشته‌ها و سخنرانی‌هایش می‌شود اعتقاد به وجود حقیقت را ردیابی کرد). او درنهایت به درست-غلط معتقد است. برای فوکو(دست‌کم در دروه‌ای از تفکرش که به آن راجع هستیم) درست-غلط وجود ندارد. آنقدر وجود ندارد که به جرم هم معتقد نیست و زندان و تنبیه و... را هم مردود می‌داند. این وصله‌ها به کیج نمی‌چسبد :))... طرفه اینکه اعتقاد به وجوه متفاوت در ادراک جهان به‌معنای نسبی‌گرایی نیست(اینطوری نیچه هم نسبی‌گرا می‌شود).


مراقب خودتون باشید،
ارادتمند

درود م.ر جان و سپاس از توضیحاتت..
خب وقتی ما در چندتا اثر مساوات بدنبال تحلیلی از او هستیم یعنی به نوعی تبارشناسی مد نظرمون هست... نه فقط مقطعی و یا جهان یک اثر... بنابراین میشه به این روند و تغییر چنین برداشتهایی داشت... که البته بازم چندان قطعیتی نداره.. ما از منظر خودمون گفتگو می کنیم.
درباره بخش دوم، به نظرم نسبی گرایی رو اینطور تعریف می کنم که مطلقا کلی گرایی نیست.. بیشتر دلوزی و تا حدودی فوکویی است .. اینکه بس گانگی پدیده ها و تغییرات مدامی که دارند اونها رو از یک وضعیت مطلق و یکسان خارج می کنه. نسبی گرایی نه فقط اینکه اینم هست، اونم می تونه باشه، بلکه یعنی در آن واحد وضعیت های متکثر زیادی می تونه وجود داشته باشه. که هر کدام قلمروها و درون ماندگاری های خودشو تولید ... دیدن ادامه ›› می کنه.
حقیقت هم مطلق نیست بنابراین همین بس گانگی درباره اون هم وجود داره. کیج بدلیل علاقمندی و تأسی از آوانگاردها و داداها به نظر می رسه چندان از این منظر دور نباشه.. بازم من چند مقاله و مصاحبه ازش خوندم و بدون شک تو ( همون قضیه ناموسیه:))) ) بیشتر اطلاعات داری.

خیلی گفتگوی خوبی بود، باز هم منتظر حضورت هستم و موضوعاتی که قابل بحث باشه
تو هم مراقب خودت باش و بیش از پیش موفق باشی.