من دلگرم شدم بهش شدت، یکی از بهترین مونولوگ هایی بود که دیدم.
شاید چون اجرای قبلی رو ندیدم و شاید چون کلا حدود 10 تا مونولوگ دیدم.

اشکال کار همینجاست که ذایقه مون داره شکل میگیره به پسندیدن جوجه تیغی و بک تو بلک و این کریم لوژی و امثالشون…

چه اشکالی؟ متوجه نمیشم
من هم خیلی جوجه تیغی(نه چه کسی جوجه تیغی را کشت) هم Back to Black و هم اینکارو خیلی دوست داشتم.
ترجیحم کاری هست که منو بیشتر به فکر فرو ببره، اما از دیدن این کار ها هم لذت بردم و زیبایی و جذابیت خودشو داشت
بیشتر توضیح بدید لطفا