اجرایی سخت که دیدن کارو برای تماشاچی هم سخت میکردواین سعی کارگردان بود تا تماشاچی هم اون کلافگی و تنگنارو احساس کنه که بواسطه ریتم کندی که به داستان داد این اتفاق افتادنی شد، اونها مجبور بودن تا رسیدن بهار صبر کنن و تماشاچی تا پایان نمایش ولی فاصله بازیگران و دوریشون از تماشاچی اون ارتباط لازم رو میتونه برقرار نکنه یعنی من ترجیحم این بود که طراحی دکور که به خوبی اجرا شد در جا نمایی هم دقت به عمل میاورد و اونقد بازیگران رو دست نیافتنی و دور مستقر نمیکرد که این عمق صحنه باعث میشد بواسطه ریتم کند دقیقا هر لحظه حس کنی که نمایش میبینی و پخش صدا از باندهای سالن هم مزید بر علت بود در حالی که نزدی بود ن شاید کار خوب رو دلچسپ تر هم میکرد .
طراحی صحنه و لباس در جای خودش خوب بود اما ترجیح میدادم با توجه به هزینه ای که برای دکور شد اون قالب یونیلیتی و توی کار نمیدیدم و نکته بعد جدا از بازی بسیار خوب تک تک بازیگران و خانم جعفری فقط این بی توجهی برام زیاد خوشایند نبود که مادر بزرگ فقط اگه اشتباه نکرده باشم با یه چاقو واسه وضع حمل میره ولی با کلی وسایل بعد وضع حمل برمیگرده در پایان باید بگم خسته نباشید .