نمایش زیباییش به اینه که ذهنت رو درگیر میکنه،علامت سوال تو ذهنت بوجود میاره،نمایش صدای آهسته برف وقتی تموم میشه سرما رو احساس میکنی،به لحظه به لحظه نمایش فکر میکنی،ریتم کندی داره و پر از سکوت ولی تمام اون سکوت ها معنی داره،بله از نظر من صحنه های تلخی داره ودرد ناک ولی همیشه این نمایش در ذهنم میمونه چون تئاتر خوب و تاثیرگذار رسالتش همینه که در ذهنت موندگار بشه

خیلی هم عالی.... خوشحالم این نمایش پسند شما بوده و ممنون برای توضیح بیشتر. درسته واقعا ملموس بوده. چنین تجربه تئاتری ندارم ولی دو تا شعر منو اینچنین درگیر کرده شعر اخوان ثالث بنام "زمستان است" و دیگری شعر فریدون مشیری بنام" کوچه". کوچه رو که عاشقانه و از بیوفایی یار صحبت میکنه " بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم ..." وقتی زمزمه میکنم واقعا حس میکنم البته بیوفایی یار و نچشیدم اینو بگم!
در مورد شعر" زمستان است" اتفاقا روزی در حوالی زمستان در منطقه اطراف تهران بودم و با تمام وجود سرما رو حس میکردم و در دل شعر و زمزمه میکردم " زمستان است هوا بس ناجوانمردانه سرد است ....

از گفته شما معلومه نمایش گیرایی بوده، همین نمایشه!