نمایش لانچر ٥ اگرچه تبلیغات آنچنانی و بازیگر چهر ه ای ندارد اما نشان می دهد که بدون داشتن المان های مذکور و حداقل با داشتن نمایشنامه ای خوب که داستان تعریف کند و بازیگرانی که هر یک به درستی بازی خود را ارائه دهند، علیرغم زمان طولانیش می تواند از ریتم نیافتد و تماشاگرش را خسته نکند و در نهایت هم به نمایشی دوست داشتنی تبدیل شود.
( لانچر ٥ آخر دنیاست اما امیدوارم آخرین نمایش از این دست نمایش های بدون ستاره و ادا و اطوار اما دوست داشتنی و کاردرست نباشد، با تشکر از گروه هفتاد)