داستان آدمهای خسته پشت درهای بسته

هر دری که بسته می‌شود حریم خصوصی آدمها را از بین می‌برد. آدمها ناگهان از حریم امن خانه‌شان به میانه جمع پرت می‌شوند و خود را در میان مردم شهر بی‌دفاع می‌بینند. این خصیصه زندگی آپارتمانی است. بلای دنیای مدرن است. بلای ساختن خانه‌های بزرگ و ساختن آپارتمان‌های تو در تویی است که مصیبت تداخل حریم خصوصی و عمومی را با خود به همراه می‌آورد. مردم تماشاچی زندگی‌ات می‌شوند و تو اشتراک گذار تجربه‌های زیستی‌ات.

در «حریق» افراد محصور شده در یک آپارتمان، هر کدام به هر دلیلی درهای زندگی به رویشان بسته شده و به دنبال راه فرارند، ولی کو راه فرار؟ مشکلات پشت هم سرشان آوار می‌شود و در این میان تنها فوتبال مامنی امن برای پناه بردن به آن است. هنگام تماشای فوتبال است که برای ساعاتی مشکلاتت را پشت در خانه جا می‌گذاری و فراموش می‌کنی که نرخ ارز و طلا و سکه چند برابر شده و سایه تورمی‌اش بر زندگی‌ات چنبره زده است...

نگاهی دقیق‌تر به نمایش «حریق در لینک زیر:

http://titrhonar.ir/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1/%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%ad%d8%b1%db%8c%d9%82-%d8%af%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d9%86-%d8%a2%d8%af%d9%85%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%ae%d8%b3/