به داوری بنده ، خدایگان نمایشنامه ای است با ویژگیهای :
1- موضوعی که به تمامی در صحنه خلق ، پرداخت و ختم می گردد ، کنایه ای به صحنه ی نمایش بسیار بزرگتر و هماره تکرار شونده ای به نام جهان . اشاره ای به خلاقیت ذهنی و ذهنیت خلاق و آفریننده ، تعریضی به تلاش فکری هزاران ساله بشر برای حصول به حقیقت هستی و وجود . طرح جدی پرسش پیشینی بودن صحنه ی زندگی و یا پسینی بودن آن و سهم هریک .
2- طرحی در نهایت خلاقیت و ظرافت در باز آفرینی پرسشهای اساسی ، از متقدمین که سقراط بزرگ پرسشگر آتنی است تا متاخرین ( ارجاع به نیچه در صحنه ی پایانی ) ، با همان دغدغه های تاریخ حوزه اندیشه بشر .
3- تلفیق و تفریق چند باره ی هنرمندانه و رندانه ی زمان و مکان ( به عنوان مهمترین و ای بسا یگانه معیارهای دستگاه شناخت بشر ) در طول نمایش که گویا اشاره ای است به کیفیت لا یتغیر حیات فکری انسان و شاید هم محدودیت های او برای درک واقعیتهای پیرامونی و تاکیدی بر پلورالیستیک بودن درک بشر از حقیقت .
4- آفرینش بی وقفه ی موقعیت های طنز در سراسر متن ، بدون در افتادن به ورطه ی ابتذال .
5- لایه لایه بودن نمایش و در نتیجه غافلگیری پی در پی مخاطب .
...و این است جادوی " وودی آلن " نابغه ی کمدی و طنز جهان که به همت ... دیدن ادامه ›› هنرمندان جوان و با استعداد این مرز و بوم بر صحنه ی نمایش جان یافته است .
سپاس ویژه از وودی آلن و شهرام زرگر و دکتر رحمت امینی و تیم هنرمند این نمایش ( اعم از نقش آفرینان ، طراحان و موسیقی ) که ضمن اینکه در عمق خود پرسشهای اساسی طرح نمود و پیام های عمیق مستتر داشت ( گرچه در پایان فروتنانه اظهار داشت ( نقل به مضمون ) مگر تئاتر باید حتمن پیام داشته باشد ) ؛ لحظات مفرحی برای مخاطب رقم زد که در شرایط امروز غنیمتی بود و هدیتی .
برجسته ترین نقطه ضعف نمایش تاخیر 30 دقیقه ای بود که البته از استثنائات گذشته ، اندک اندک دارد به قاعده تبدیل می گردد .
سپاس مجدد از تمامی عوامل گرامی این اثر دوست داشتنی .