من بلاخره این نمایش رو دیدم.
بله بازی ها عجیب بود .حدس می زنم این بازی مکانیکی و مقطع و بی حس فقط به دلیل اینکه به مخاطب محیط سرد و بی احساس کار و بیزنس رو نشون بده انتخاب شده بود. اگر چه در ابتدا کمی آزار دهنده بود ولی کم کم عادی می شد. شاید قصه جذابیت کارهای قبلی آقای تهرانی رو نداشت اما ریزه کاری ها و عمق دیالوگ ها به همون سبک بود و اشتراک جالب با نمایش سیندرلا تکان های خفیف بازیگران در لحظه های بدون دیالوگ داشت.
به نظرم اگر اجرای با احساس تری از این دیالوگ ها می شد اونوقت مخاطب درگیر حس اون کارمند می شد و دیالوگ های سنگین در باره بازار کار و تجارت و.... بین اون حس گم می شد.
این تئاتر یه سری درد و دل و جمله صحیح درباره محیط تجارت و کار بود که به عمد در فضای بی حسی اجرا شد تا مخاطب مجبور به فکر بشه.
در کل از دیدن این نمایش راضی بودم و از دیدن دوباره آقای تهرانی هم خوشحال شدم.