تئاتری که دیشب دیدم، از نظر اجرا واقعاً قوی بود. صحنه‌سازی‌ حرفه‌ای بود، بازی بازیگران خوب و پرانرژی، و حتی نور و موسیقی هم با دقت انتخاب شده بودن. اما با همه‌ی اینها، اصلِ ماجرا، یعنی محتوا و داستان، اصلاً قانع‌کننده نبود.

نمایش سعی داشت با گنگ بودن، خودش رو هنری و عمیق نشون بده، ولی در عمل، فقط باعث سردرگمی مخاطب شد. هیچ خط مشخصی توی داستان نبود، موضوع مشخصی نداشت، و انگار هرچی بیشتر مبهم بود، برای سازندگانش ارزشمندتر به نظر می‌رسید.

من چند بار سعی کردم بفهمم نمایش دقیقاً چی می‌خواد بگه یا اصلاً دنبال چی‌ـه، اما هر بار بیشتر گیج شدم. نه حس گرفتم، نه پیامی ازش برداشت کردم.

در نهایت، حس من این بود که فقط یک اجرای قشنگ دیدم، اما درباره‌ی چی بود؟ نمی‌دونم. نمایش باید حرفی برای گفتن داشته باشه، حتی اگه ساده باشه. این یکی فقط پیچیده بود، بی‌دلیل.