کافه عاشقی نمایشی تاثیرگذار و جذاب، با برداشتی مدرن براساس داستان کهنِ لیلی و مجنون از نظامی است.
نمایش از نظر آوا، موسیقی، ادبیات فاخر و انسجام متن، کاری درخور تحسین به‌حساب می‌آید.
نوازندگان هم‌آوا با بازیگران، در قسمت‌هایی از متن به زیبایی ایفای نقش نموده و لحظات دلنشینی را رقم می‌زنند.
نظم و انضباط در صحنه‌ها، آواهای گوش‌نواز و موسیقی اصیل در کنار بازی‌های حرفه‌ای، مخصوصاً بازی تحسین‌برانگیز فرداد صفاخو که در دو نقش با هنرمندی تمام درخشید، از ویژگی‌های بارز نمایش کافه عاشقی است.
در کافه عاشقی همه‌چیز سر جای خودش است؛ و اگر می‌خواهید تجربه‌ای متفاوت از دنیای هنر و نمایش داشته باشید، تماشای این نمایش فاخر را از دست ندهید.

با تشکر از کارگردان و عوامل نمایش کافه عاشقی.
بنده این نمایش رو برای دومین بار دیدم. ابن بار هم از جذابیت بالایی برخوردار بود.به نظر می رسید کار گروهی و انفرادی هر کدام از عوامل پخته تر شده و مخاطب پذیرتر شده بود. همزاد پنداری در نقش ها احساس می شد.
شخصیت راوی نمایش (آقای صفاخو) چند وجهی و حرفه ای بود. گروه موسیقی با نمایش در هماهنگی بالایی قرار داشت. خوانندگان حرفه ای به نمایش جذابیت دو چندان داده بود. حرکات نمایشی با موسیقی و کلام بازیگران در یک هارمونی خوبی قرار گرفته بود.

با تشکر از کارگردان نمایش که شخصیت های داستان رو به خوبی و خیلی مناسب در جای خود تنظیم کرد. ریتم نمایش طوری بود که خسته کننده نبود و از ابتدای کار تا لحظه پایان کشش لازم رو داشت. موسیقی از شروع نمایش با بازیگران در یک هماهنگی مناسبی قرار داشت. فرداد صفاخو در نقش اقا فریدون، با توجه به اجرا های قبلی که از ایشان دیده بودم، متفاوت تر بود و همین انتظار هم از ایشان میرفت. نقش های لیلی و مجنون خیلی مناسب و قابل فهم بود و همچنین نقش های دیگر هم هر کدام سر جای خود احساس میشد. حرکات موزون از نمایش به طور هنرمندانه طراحی و توسط بهار هاشمی اجرا شده بود...