من دیشب این تاتر رو دیدم . این موارد به نظرم جالب بود :
علیرغم ماهیت غمبارش خوب تونست تماشاچی روبخندونه
فضای سالن نسبت به خیلی از سالن های موجود خوب تر بود مخصوصا صندلی ها
در مجموع برای غروب جمعه انتخاب خوبی بود .

نمایشنامه تراژدی سنگینی که به روش همایون غنی زاده سبک و قابل تحمل شده بود . اما هنوز صحنه هایی سخت هضم و طولانی در 1/3 میانیش وجود داشت و اون وسط تماشاگر از بلاتکلیفی ممکن بود چرتی هم بزنه .
این مشکل کمی به خاطر سربسته مطرح شدن موضوعات و یا جابجا شدن در سیر داشتان به علت مسائل فرهنگی و شرعی ایران هم هست . البته زمان طولانی نمایش هم بی تاثیر نیست . بعضی از موزیکهای سبک آلترناتیو مورد استفاده در نمایش در کالیگولا هم شنیده شده بودند و تکراری بودند !!
بازیگران خیلی در تلاش بازی های حسی و کامل موفق بودند مخصوصا مخصوصا بابک حمیدیان ، ویشکا آسایش و خود آقای غنی زاده در نقش لئون و صدای کارگردان !
به هر حال من از این کار آقای غنی زاده هم مثل کار قبلیش کالیگولا لذت بردم . ایشون سبک مدرنی در نوشتن و ارائه داره که من می پسندم .
لازمه بگم ، نظم سالن دیر برقرار شد (بد نبود کمی زود تر در باز بشه) و تماشاگرهای اجرای 23 آبان 95 خیلی تاتری نبودند و سر و صدا داشتند .