نمایش‌های «بورش با خون» و «بورش بدون خون» را می‌توان دو روی یک سکه دانست؛ هر دو به گونه‌ای به مسئله خشونت، انتقام، و زخم‌های تاریخی و شخصی می‌پردازند، اما از دو منظر متفاوت.

«بورش با خون» نمایشی است با لحنی تند، خشن و مستقیم. در آن خشم و انتقام به نمایش درمی‌آید. فرم اجرایی آن پرتنش و تکان‌دهنده است. قدرت این تئاتر در شجاعت آن برای عریان‌کردن خشونت نهفته است.
اجرای عالی صابر ابر که نمیشه از آن به راحتی گذشت که چنان مخاطب را درگیر داستان نمود که شاید هنوز هم میتوان بعد از گذشت ماهها به آن فکر میکنم و با یادش لذت ... دیدن ادامه ›› میبرم...



در مقابل، «بورش بدون خون» به جای فریاد، از سکوت و گفتگو استفاده می‌کند. با نگاه و کلام، زخم‌ها را به تصویر می‌کشد. در این اجرا، خشونت نه به‌ صورت فیزیکی بلکه روانی و درونی است، و تأثیر آن حتی عمیق‌تر است. این نمایش بر تأمل و گفت‌وگو تمرکز دارد و مخاطب را دعوت به قضاوت نمی‌کند، بلکه او را وادار به تفکر می‌کند. فضای حمام بسیار رعب آور و سنگین مثل ذهن تاریک انسان که تنها خودش در آن فضا به قضاوت آدمها و به جنگیدن و کشتن آنها میپردازد و به نظرم کسی به جز خانم کردا نمی‌توانست به این شکل از پسش برآید ....

به نظرم، ترکیب این دو اجرا در کنار هم بسیار هوشمندانه بود. اولی تکان می‌دهد، دومی دعوت به تفکر می‌کند. اگر «بورش با خون» انفجار خشم است، «بورش بدون خون» تلخی پس از آن است؛ دوران پس از ویرانی، جایی که تنها راه ادامه، گفت‌وگو و مواجهه با گذشته است...

از تمام دست‌اندرکاران این اثر ارزشمند ممنونم که با عشق و تعهدشان، این تجربه ناب را به ما هدیه دادند.
باشد که هنر همواره روشنایی‌بخش مسیر دل‌ها باشد.