پارت اول جذاب و تا حد زیادی حرف برای گفتن داشت. من کتاب برادران کارامازوف رو قبلا خونده بودم . اما بسیاری از جاها ارتباط حوادث کتاب با جرایانات نمایش قطع میشد .و اگر کتاب رو هم نخونده باشید واقعا از حوصله اتون خارج میشه. یکی از مشکلات خط روایی ضعیف نمایش بود اگر خط روایی و پیوستگی جریانات در صحنه های مختلف به درستی تنظیم شده بود بازیگر در اجرا اشتباه نمیکرد. اما همین ضعف و بی ربطی باعث می‌شد بازیگر جایی صحنه دیگری رو شروع کنه و بهش تذکر بدن اینجا نیست. و اگر شما به این اشتباه میخندید یا ازش چشم پوشی میکنید. یعنی خودتون رو شایسته یک کار حرفه ای نمیدونید..گرم بودن سالن و عدم تهویه مناسب بعد از مدتی خسته کننده میشه و دیگه قادر به تمرکز نیستید. برخی عبور از خط قرمز های فرهنگی هم به نظر برای جذب مخاطب میومد و حرف جدیدی برای گفتن نداشت . طولانی بودن نمایش هم نه بخاطر حرف های زیادی که برای گفتن داشت و نه به خاطر طولانی بودن رمان برادران کارامازوف که بخاطر اکت های اسلوموشن و تکراری بود .کار میتونست تو سه ساعت با کیفیت بهتر جمع بشه . در پایان خسته نباشید به امید پیشرفت روز افزون تان.