اجازه بدید این را هم به نظرات دیگر بزرگواران اضافه کنم ما به عنوان بزرگسال بارها و بارها قصه خاله سوسکه و شنگول و منگول و ماه پیشونی و آرش کمانگیر و رستم و سهراب و هفت خوان و... کلی قصه و حکایت را هم شنیدیم و هم برای بچه های خود و دیگران بارها نقل کردیم. باید در نظر داشت که شاید بچه ای برای اولین بار این قصه را می شنود یا نمایش آن را می بیند. اگر با دنیای بچه ها به قدر کافی آشنایی داشته باشیم متوجه می شویم گاهی یک قصه را بیش از ده بار می خواهند برایشان تعریف کنیم. آنقدر که با التماس از آنها می خواهیم اجازه دهند یک قصه جدید تعریف کنیم. و شاید برایمان سوال شود؛ چرا بچه ها از شنیدن تکرار یک قصه تا این حد لذت می برند؟ پاسخش بسیار ساده است، چون هر بار که می شنوند علاوه بر لذت از داستان، نکات جدیدی از ان دریافت میکنند. تا جایی که میدانم، جادوگر شهر زمرد (جادوگر اوز) و سیندرلا و سفید برفی، پینوکیو و شاهزاده و گدا، با خانمان و شازده کوچولو و.... هم به شکل تئاتر و هم به شکل فیلم و به شکل انیمیشن ساخته شده، مخاطبان کودک هم با لذت تماشا می کنند حتی اگر داستان را بدانند. و تا جایی که نقدهای منتقدان را خواندم، به داستان، نمایشنامه یا فیلمنامه (با اینکه اقتباس کاملا وفادارانه هست) صفت نخ نما و کهنه را اضافه نکردن. یک داستان با موضوع ساده می تواند بستر موضوعی بزرگتر باشد که در زیرلایه های متن اتفاق می افتد. و مخاطب کودک و یا نوجوان که بنده معتقدم ... دیدن ادامه ›› بسیار باهوش و بادرک هستند متوجه عمق آن می شوند مانند «نوه خاله کاربر بزرگوار» و فراموش نکنیم، ما به عنوان بزرگسال فقط راهنمای بچه ها هستیم نه اینکه سلیقه خودمان را به بچه ها تحمیل کنیم. باید اجازه دهیم انها تصمیم بگیرند. بچه ها حق تصمیم گیری دارند. همانطور که حق دارند برای پوشاک خود تصمیم بگیرند.
از طرف دیگر همانطور که در پوستر می بینیم، اصل نمایشنامه برداشتی از دوازده ماه مارشاک هست، متن آن را خیلی سال پیش، حدود سال 1359خواندم. نویسنده اقتباس وفادارانه به متن داشته البته با توجه به این نکته که شخصیت ها و برخی رویدادها تغییر کرده. از جمله نام ماه های سال، ننه سرما، و تغییر کریسمس به شب یلدا. کارگردان هم برخی صحنه ها را حذف کرده که خب این حق کارگردان است که با توجه به شرایط نمایشنامه را کارگردانی کند. البته این نکته هم باید در نظر داشت، تئاتر تلویزیونی بسیار متفاوت از تئاتر صحنه است. و اگر بخواهیم تئاتر صحنه را تبدیل به تئاتر تلویزیونی کنیم یا بالعکس، یا نمایشنامه به فیلمنامه، برخی عناصر خواه و ناخواه تغییر خواهند کرد. و در اینجا با توجه به محدودیت های موجود از نمایش در صحنه تصویربرداری شده و همین باعث می شود نمایش افت کیفیت پیدا کند.
حوصله بزرگواران را سر نبرم، من هم این نمایش خوش ساخت را اگر اشتباه نکنم سال 95 یا 96 دیدم و لذت بردم هم داستان قدیمی روسی و هم اقتباس و هم کارگردانی و موسیقی و طراحی عروسک و صحنه و همه و همه در خدمت هم بودند. و عروسک گردانان هر دو دوره بسیار قدرتمند ظاهر شدند. و اینها همه نشان از همبستگی و همفکری یک گروه حرفه ای دارد.
معتقدم نمایشی موفق است که برای کودک علاوه بر لذت و سرگرمی در ذهن او سوال ایجاد کند.

در لینک زیر ایران تئاتر هم نگاهی داشته به نمایش هدیه اسرار آمیز اگر تمایل داشتید می توانید مطالعه فرمایید.

http://theater.ir/?a=content.id&id=109996