چند سوال داشتم آدم ها با پاهای خمیده رو صحنه راه برن و ارسلان قاسمی هم مجبور باشه شبیه شامپانزه حرکت کنه یعنی تئاتر فاخر ؟ یا همش داد بزنند و یکسری بازیگر نقش هرمزی ها به دلیل اینکه تاکید کنند ما شادیم یا غمگینیم زیاد روی صحنه وقت بگیرند و تئاتر طولانی از آب در بیاد هنری هست؟ یا روی داستان اعصاب خورد کن تجاوز به دختران هرمزی و خودکشی آنها که روح و روان هر ایرانی رو بهم می‌ریزد اینهمه پافشاری کنید آیا تاریخ نگاری صحیح انجام شده ؟ و هماهنگ نبودن مکرر گروه موسیقی هم جالب بود حتی جایی خانم جاویدنیا با اشاره به گروه موسیقی خواست قطع کنند تا بتونه ادامه بازی بده (در مراسم زار) ولی در کل تشکر می کنم از بازی آقای زرآبادی و خانم عابدی و بازیگران دیگر که برای این کار هرشب زحمت می کشند