دوستان دست اندرکار!مساله ی مهم برای من در این شبی که این اجرا رو دیدم این هست که چطور لزوم روی صحنه بردن چنین کاری رو حس کردید؟آیا این اثر اپیزودیک با گزاره هایی از پیش معلوم (از قبیل چیدن دیوار،طبقه ی حاکم،متوسط،ضعیف با نشون دادن حجم شکم و قدرت بدنی،بلعیده شدن آدم ها توسط دهان یک تمساح و ... )نمی تونست در مدیوم اننیمیشن د ر معرض دید قرار بگیره؟هیچ گونه آشنایی زدایی در اثر دیده نمی شد.البته به لحاظ بصری چند مورد بود و لی اون چیزهایی که تئاتر بطلبه خیر.فکر می کنم الهام اولیه از کنسرت دیوار راجر واترز گرفته شده .خب معلومه این معرکه ست .اما کاش وقتی الهام گرفته می شه یکی دو قدم از اون اثر جلوتر بریم و اون اثر رو به عنوان ماده اولیه حفظ کنیم.
در واقع تیر خلاص وقتی به من اصابت کرد که وسط یه اثری که به عنوان کار فرم معرفی و تبلیغ شده ناگهان یه گوینده یه جمله میگه.یه جمله گزارشی.چیزی که قبلتر از دیدن این نمایش هم در مغز ما حک شده.فکر می کنم اثر هنری باید حقیقتی را از حجاب بیرون بیاره