فیلم بسیار غیر قابل تحمل است..سیاه نمایی در فیلم موج میزند وکارگردان تمام سعی خود را میکند فیلم خود را به زور به چشم تماشاگر تبدیل به یک فیلم پر از سیاهی وخلاف و بزه کاری کند که به دلیل عدم تعریف صحیح شخصیتهای اصلی اصلاً موفق نشده است...فلیم نامه نویس بسیار قصد چسباندن موضوعات به هم را دارد و از تکنیک هایی استفاده می کند که از لحاظ اصول اولیه به بیننده توهین شده است...سعی سیدی در وا داشتن بیننده به این امر که فیلم یک فیلم اکشن و اجتماعی است به چشم می خورد که فقط شامل صحنه های بی سر وته وبدون پایه است استفاده از مواد مخدر و مشخصاً اسید در فیلم بسیار اشتباه به دلیل اینکه شخصیت اصلی به هیچ وجه در مورد این مسئله تعریف نشده است..نکته ی یک مقدار مثبت فیلم سپردن شخصیت اصلی فیلم به سیامک صفری است که به دلیل حضور این بازیگر در تاتر و داشتن قابلیت در باور پذیر کردن نقش است که آن هم به لطف وجود صفری است...در کل سعی به نشان دادن فیلمی دارای داستان و نکات مثبت نامرئی توسط منتفدین کار بسیار اشتباهی است... هومن سیدی= یک پله به عقب

سیزده فیلمی نو در سینمای تکرار....

ابتدا باید بگویم امثال فیلم سیزده باید زیادتر مورد آزمون وخطا قرار بگیرد در واقع از لحاظ فیلم نامه و

کارگردانی فیلمی است که در سینمای ما به خوبی جای خالی اش حس میشد فیلمی که داریهایش

خیلی بیشر از کمبودهایش هست..کارگردانی خوب،بازیگردانی خوب،چهره پردازی خوب،بازی های

خوب،شروع خوب،پایان ایده آل،روایت اصولی در واقع به نظر بنده کارهای آقای سیدی قابل احترام است

زیرا که فقط به فکر ایده ی خود و رساندن ... دیدن ادامه ›› به نتیجه ی مطلوب فیلم خود است از لحاظ کاری کارگردانانی

منحصراً به ایده و به نتیجه رساندن فیلمنامه ی خود کار می کنند و توجه ایی به تکراری شدن سینمای

ضمینه در کشور خود ندارند موفقند بازیگران در این کار بسیار خوب به تکامل نقش خود و بازیگران مقابل

کمک کردنند اگر واقع بین باشیم و منکر ضعفهای سینمای خود در بخش بازیگری نشویم باید قبول کرد که

بازیگری همچون نوید محمدزاده در کویر بازیگری در ایران نعمت بسیار بزرگ است قصد تعریف بی جهت

ندارم اما به محض دیدن محمد زاده در دو فیلم عصبانی نیستم وسیزده این نکته در ذهنم آمد که بعد از

سالها مسدود بودن ورودی بازیگر به سینمای ایران این بار شاهد طلوع ستاره ایی خلاق در این عرصه

هستیم البته قبلاً نقش آفرینی این ستاره را در نمایش های مختلف مشاهده کرده بودم اما فکر نمی

کردم در سطح اول سینما بتواند چنین درخشان باشد، فیلم سیزده فیلمی است که بیننده و منتقد را با

نکات مثبت زیادش مجبور به احترام می کند و نکات منفی نا چیز آن از جمله تدوین را نادیده

گرفت...دوستان سینمای ما و به طور کلی تر هنر ما به افرادی مانند هومن سیدی،نوید محمد زاده،رضا

درمشیان،باران کوثری،امیر جدیدی،آزاده صمدی،بهرام توکلی،صابر ابر، نیاز مبرم دارد این افراد باید با

حمایت های همه جانبه از طرف امثال ما وبیشتر مسئولین در عرصه ی هنر فعال باشند و نفس بکشند.

بگذار قلم را به غزل بسپارم
شاید گره ای باز شود از کارم
پرسید: مگر تو هم غزل می گوئی؟
گفتم: په نه په! فقط رباعی دارم

بازی بسیار خوب بابک حمیدیان عزیزم و خانم طباطبایی تحسین می کنم...

تنها فیلمی بود که فرزان دجو در آن هم کارگردان هم تهیه کننده,نویسنده وبازیگر بود از نظر داستان با این فیلم بوی گندم فرق می کند بوی گندم 1356 داستان سیامک، اسی و تقی سه دوست آس و پاس است که تقی معتاد است و نصیحت‌های سیامک را برای ترک اعتیاد قبول نمیکنه سیامک با گندم آشنا می‌شود که رختشوی یک هنرستان دخترانه است گندم، که بیماری قلبی دارد، به توصیهٔ پزشک بایستی برای معالجه به اروپا برود سیامک برای تهیهٔ هزینهٔ سفر و معالجهٔ گندم به همکاری با نصرت تن می‌دهد و به فروش مواد مخدر رو میاره نصرت عکس گندمو می بینه ومیفهمه که گندم همون دختریه که خودش چند سال پیش از شهرستان اومد که تن فروشی کنه..... بوی گندم 1392 که البته چند سال پیش تولید شده داستان حول محور خلیج فارس و یک فرزند شهید و دوستاش میچرخه قصد دارن با برپایی یک کنسرته حماسی یاد شهدارو زنده کنند...... تفاوت را احساس کنید وبرای سینما تاسف بخورید جای آقای بانکی متخصص کپی برداری خالی یاد فیلم سینمایی دو خواهر به خیر که حتی پلانهاشم از نسخه اصلی برداشته شده بود کار بوی گندم در کناره این فیلمها بهترینه.....