عرصه ی تنگ
.............................
شاعر ان نیست که دل ازارد
با سخن با رفتار
برگ وبار همه را له کند او
با تگرگ گفتار
از تکبّر همه یکسو فکند
تاشود شهره ی شهر
ساقه ی ترد ادب را شکند
از نخستین دیدار
گه شود ملعبه ی دست کسان
گاه چون باد خزان
بوزد با همه رنگ
زخم کاری بزند ... دیدن ادامه ›› بر گلزار
تا که آرد به وجود عرصه ی تنگ
باغ گردد غمناک
در چنین لحظه صفا میرد ومهر
پشت زنگار غبار
اشک ریزد خون بار
زندگی گرمی دل هاست عزیزم هشدار
برقع از رخ بردار
تا بکاریم زنو تخم ادب
باغمان گل بکند
میوه را مغز شود فربه ونازکتر پوست
تا در این باغ دری بسته نباشد بر دوست
شب نیارد سرسام
نخروشد در بام
شاعر وشعر نگردد بدنام
غنچه پیراهن خود وا بکند در دل روز
صبح بر شب پیروز
نکند شکوه "غریب"از در بسته ی ما
پند گیرد همه کس،از دل خسته ی ما
................................................................................
از دفتر مجموعه اشعار رهگذر کوچه ی اقاقیا