سلام به دیوارنشینان عزیز
خیلی وقته که این جا سر نزدم .راهنمای دیوار رو خوندم دیدم تاکید شده هنر اما خوب دوستان لطف می کنن می بخشن این بار.دوستان قدیمی می دونن که اینجانب علاقه زیادی به خون تو شیشه کردن دارم ;-) همیشه ماه رمضان این موقع ها سازمان با کمبود خون و فرآورده های خونی روبه رو می شه که تا شب های احیا هم ادامه داره این جور که به من اطلاع دادن امسال مشکل بیشتر ه اگر امکانش بود برام مثل همیشه میتینگ اهدا خون برگزار می کردم ولی خوب متاسفانه دستم کوتاهه:-((
نمی دونم به چه صورت ولی اگر امکانش هست باعث آرامش خاطر خواهد بود اگر دوستان در صورت امکان بتونن در این زمینه کمکی بکنند.این به عنوان یک خواهش از طرف دوستی دیوارنشین بپذیرید و اگر قوانین رو رعایت نکردم متن ادبی نبوده و احتمالا با غلط املایی لطفا این بار نادیده بگیرید:-)

از وقتی تو رفته ای تقویم زندگیم تغییر کرد
همه چیز را فقط در دوزمان قبل از رفتنت و بعد از رفتنت می بینم
دیگر نه حالی برایم مانده و نه آینده ای
بازهم دیشب خوابت رادیدم برایم مثل قدیم ها می خواندی:

گه عاقل و فرزانه، گه بیخود و دیوانه
گه دیر و حرم گردی، گه" کعبه" و بتخانه
عاشق شده ای ای دل غمهایت مبارک باد
زنجیر جنون ای دل بر پایت مبارک باد

خواب تنها راهیست که باز می بینمت و برایم آواز می خوانی و من ... دیدن ادامه ›› دوباره آرام می گیرم
.
.
.
.
.
.
این روزها دلم تنگه , دلم تنگه صدای پدرم که دیگه برام نمی خونه ,دلم تنگه خونه و بیشتر از خونه دلم تنگه بهشت زهراست...











از: کعبه

من کارو دوست داشتم چون سراسر نوستالژی بودبازی نوید مثل همیشه خوب بود در کل من راضی از سالن اومدم بیرون فقط یک نکته وقتی صدای انفجارها بیشتر و نزدیکتر می شه اون زمان یادمه بلافاصله شیشه ها شکسته می شد من منتطر بودم این صدا رو هم بشنوم چون روز 10 اسفند میدان 25 شهریور ساعت 4و 5 عصر هرگز یادم نمی ره برای دوستان دهه 60 و قبل آن یاد آور خیلی چیزاست ...

آخه چرا من و تو این موقعیت قرار می دید!!

ولی عالیه !!!خسته نباشید تیم عزیز و محترم فنی ;-)
راستی مگه گیشه و تخفیف هم به این جامربوط می شه من این همه مدت فکر می کردم بخشش جداست وگرنه.....

بچه که بودم هروقت ازچیزی می ترسم آغوش گرمش امن ترین جای دنیابرام بود,بزرگترکه شدم صمیمی ترین دوستم بود که هرگز بهم خیانت نمیکرد,ازدواج که کردم تنها کسی بود که با چشم گریون ازته دل برام خوشبختی رو می خواست, وقتی خواستم ببینم آسمون هرجاچه رنگه؟بال پروازم شد و زمانی که فرسنگها ازش دورشدم بازم تنها سنگ صبورم بود..
وحالا تمام آرزوهام همون آغوش گرم دوران کودکیمه ....

مادرم روزت مبارک!
"دختردلتنگ دور ازمام و وطن "

سلام من امروز پستی رو به مناسبت سالروزتولد سیمین دانشور بانوی رمان نویس ایران برای گاهشمار فرستادم اما متاسفانه مطلبی در این مورد الان نمی بینم! ببخشید خواستم بدونم این هم غیر قانونی شده؟ جالب بود برام..

ای خسته دل جانان جان گر تو بخواهی می شود
دستت رسد برآسمان گر تو بخواهی می شود
پل می زنم بر آرزو نقش دلت را می کشم
شادی شود پر در جهان گر تو بخواهی می شود
هر دم ز خوشبختی دری بر ر وی تو وا می کنم
اشکت زشوق گردد روان گر تو بخواهی می شود

کعبه
برای اون که دلش قدر این دنیا گرفته:-(

به مناسبت روز جهانی زن:

زنی را می شناسم من
که شوق بال و پر دارد
ولی از بس که پُر شور است
دو صد بیم از سفر دارد
زنی را می شناسم من
که در یک گوشه ی خانه
میان شستن و پختن
درون آشپزخانه
سرود عشق می خواند
نگاهش ساده و تنهاست
صدایش خسته و محزون
امیدش ... دیدن ادامه ›› در ته فرداست
زنی را می شناسم من
که می گوید پشیمان است
چرا دل را به او بسته
کجا او لایق آنست؟
زنی هم زیر لب گوید
گریزانم از این خانه
ولی از خود چنین پرسد
چه کس موهای طفلم را
پس از من می زند شانه؟
زنی آبستن درد است
زنی نوزاد غم دارد
زنی می گرید و گوید
به سینه شیر کم دارد
زنی با تار تنهایی
لباس تور می بافد
زنی در کنج تاریکی
نماز نور می خواند
زنی خو کرده با زنجیر
زنی مانوس با زندان
تمام سهم او اینست:
نگاه سرد زندانبان!
زنی را می شناسم من
که می میرد ز یک تحقیر
ولی آواز می خواند
که این است بازی تقدیر
زنی با فقر می سازد
زنی با اشک می خوابد
زنی با حسرت و حیرت
گناهش را نمی داند
زنی واریس پایش را
زنی درد نهانش را
ز مردم می کند مخفی
که یک باره نگویندش
چه بد بختی چه بد بختی!
زنی را می شناسم من
که شعرش بوی غم دارد
ولی می خندد و گوید
که دنیا پیچ و خم دارد
زنی را می شناسم من
که هر شب کودکانش را
به شعر و قصه می خواند
اگر چه درد جانکاهی
درون سینه اش دارد
زنی می ترسد از رفتن
که او شمعی ست در خانه
اگر بیرون رود از در
چه تاریک است این خانه!
زنی شرمنده از کودک
کنار سفره ی خالی
که ای طفلم بخواب امشب
بخواب آری
و من تکرار خواهم کرد
سرود لایی لالایی
زنی را می شناسم من
که رنگ دامنش زرد است
شب و روزش شده گریه
که او نازای پردرد است!
زنی را می شناسم من
که نای رفتنش رفته
قدم هایش همه خسته
دلش در زیر پاهایش
زند فریاد که: بسه
زنی را می شناسم من
که با شیطان نفس خود
هزاران بار جنگیده
و چون فاتح شده آخر
به بدنامی بد کاران
تمسخر وار خندیده!
زنی آواز می خواند
زنی خاموش می ماند
زنی حتی شبانگاهان
میان کوچه می ماند
زنی در کار چون مرد است
به دستش تاول درد است
ز بس که رنج و غم دارد
فراموشش شده دیگر
جنینی در شکم دارد
زنی در بستر مرگ است
زنی نزدیکی مرگ است
سراغش را که می گیرد؟
نمی دانم، نمی دانم
شبی در بستری کوچک
زنی آهسته می میرد
زنی هم انتقامش را
ز مردی هرزه می گیرد
...زنی را می شناسم من
سیمین بهبهانی

http://www.coffeetheater.com/main/?type=arosak&id=528
واقعا جای تاسف است خیلی دلم می خواست این کارو ببینم:-(

روزشمار تاریخ ادبیات جهان:29 ژانویه
زادروز "رومن رولان" نویسنده بزرگ فرانسوی، برنده جایزه نوبل ادبیات
"و خالق رمان جاودانه "جان شیفته

رومن رولان، در ۲۹ ژانویه سال ۱۸۶۶ در «کلامسی» فرانسه به دنیا آمد. وی یکی از بزرگترین رمان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان فرانسه است و مقالاتش در جانبداری از صلح و مبارزه علیه فاشیسم او را به شخصیتی سیاسی و خاص بدل کرد. تجزیه و تحلیل های او درباره خلاقیت‌های هنری، دربردارنده ذهنیتی متفاوت و منحصر به ‌فرد است. در عین حال، رولان در نوشتن بیوگرافی نیز مهارت عجیبی داشت.
رومن رولان با رمان ده جلدی «ژان کریستف» به شهرت جهانی رسید و در سال ۱۹۱۵ جایزه‌ نوبل را به‌خاطر این رمان دریافت کرد. دو قهرمان مشهور این رمان اولیور، فرانسوی و دیگری ژان کریستف، آلمانی هستند. یعنی دو قهرمان از دو کشور همسایه که دو سال بعد در میدان‌های جنگ جهانی اول به روی هم سلاح کشیدند. منتقدین چپ درباره‌ قهرمان ایده‌آلیست رمان فوق می‌نویسند که او به سبب آشنایی با وضع بحرانی دو کشور نام‌برده، بدون این‌که بتواند با طبقه‌ کارگر دو کشور ... دیدن ادامه ›› ارتباط برقرار کند، به شورشی فردی و غیر سازماندهی شده، دست می‌زند که از پیش شکستش حتمی است و مجبور می‌شود به خارج فرار کند. سال‌ها بعد، وقتی جنگ پایان یافته، به کشورش بازمی‌گردد و می‌بیند که برای نسل جوان جدید، خوشبختی‌های مادی مهم‌تر از اصول اخلاقی سابق گردیده‌اند و وی به این دلیل دچار بحران روحی می‌شود. کمیته‌ اهدای جایزه‌ی نوبل، از جمله دلایل خود، اعلان کرد که : ما در این رمان شاهد احترام به خیال‌پردازی و ایده‌آلیسم ادبی ـ شاعرانه‌ای هستیم که نویسنده با گرمی و اصالت خاصی، تنوع و گوناگونی انسان‌ها را در آن نشان می‌ده.

رومن رولان سی ام دسامبر سال ۱۹۴۴ بر اثر بیماری سل در فرانسه درگذشت. او درباره خود می گوید: «من شهروندی جهانی‌ام. غالبا در حال جنگ با تبعیض‌های اجتماعیم. در هنر و در راس آن به بتهوون، شکسپیر و گوته عشق می ورزم ... رامبراند نقاش محبوبم است. اما کشور مورد علاقه ام بی‌شک ایتالیاست.

یک قلم دیدم که کوچک می شد اما می نوشت
از غم و از مرگ احساس از دل ما می نوشت
قسمتی اززندگی امروز درزیر گل است
آن نشانش زخمهای مانده بر عمق دل است
کعبه عشق کسی بودم که معصومانه رفت
یوسفش گمگشته در کنعان چه مظلومانه رفت
قلب او تاروزمحشر می تپد ای مادرم
اسم او حک می شود درقلب من تاج سرم
بیش از این از اوسرودن در زبان من نبود
میزبان او در این دنیاشدن دیگر توان من نبود

چرا تو اسامی تئاتر ها کار شده از خنکای ختم هاطره که اتفاقا نمایش برتر جشنواره فجر والبته فکر کنم اخرین کار نیما دهقان بوده اسمی برده نشده برام جالب بود همین!!!

دنبال تو ای دوست با گریه و زاری می گیره سراغت سر هر راه دل من
با اشک ندامت تا روز قیامت از وقتی که رفتی می کشه آه دل من....

خیلی دلم گرفته چه قدر دلم می خواد می رفتم بهشت زهرا

دربرابربادایستادم و آن را اسیرکردم ,مبادا به محصولم آسیبی واردشود.غافل ازآنکه چرخ آسیابان بازایستاد...

سلام به همه دوستان عزیزم متاسفانه انقدر کارهای من عجله ای شد که نتونستم هیچ کدوم از دوستان عزیزم رو ببینم و خداحافظی کنم برای ادامه تحصیل من و وحید مدتی درایران نخواهیم بود خیلی دلم می خواست ازنزدیک خداحافظی می کردم شبنم جون جای من ,تو و سالی تائتر ببینید و جامونو خالی کنید.محمدرضا جان من برچسب فارسی ندارم بههم ارفاق کن احسان جان جای من برو کارای پیام رو ببین مونا جان دلم واسه خنده هات تنگ می شه آقای ابرجی براتون آرزوی موفقیت دارم سارا عزیز سعید جان الهه و آزاده وزهرا عزیزمحمد نازنین و ...همه دوستان دلم واسه همتون تنگ می شه شاید برای تعطیلات بین ترم بتونم ایران بیام و ببینمتون هر وقت فرصت کنم به دیوار سر میزنم باعث می شه کمتر احساس دلتنگی کنم به امید دیدار همگی ...
شهر من من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش
در پس شیشه تورا می بینم که گرفتی مرادربر خویش......
کعبه &وحید

من کسی نیستم ، تو کیستی؟
آیا تو هم هیچ کسی؟
پس ما یک جفتیم
مبادا به کسی بگویی!
مبادا رسوایمان کنند و ما را از اینجا تبعید کنند!
" امیلی دیکنــــسون " دختر مولانا

گاهی به این فکر می کنم چرا می گوییم اینجا آزادی حکم فرماست این خود دروغی آشکاراست زیرا آزادی حکم نمی کند...

اگه یک روزی فرشته ها بخوان تورو با خود ببرند به اونا می گم که از قدیم ماهی رو با تنگش می برند...
چه قدر تلخ لحظه جدایی و چه حیف که این حقیقت زندگیست:((