نمایش «ترس از باران » به روایتِ سید علی دربانی

«طلایه زهره‌وندی » به روی صحنه رفته است. دکتر علی درباری؛ زوج درمانگر و استاد دانشگاه را دراین باره میگوید: «این اثر، کاریست تلفیقی که چند رویکرد روانشناسی را در هم آمیخته و توانسته به خوبی تماشاچی را با چالش‌های دنیای فردی و زناشویی توأمان درگیر کند ». وی درباره رویکردهای روانشناسی و تلفیق آنها دراین اثر، گفت: «این نمایش، دارای دو حوزه فردی و زناشوییست. در حوزه فردی، از رویکردهای اگزیستانسیالیستی بسیار کمک گرفته شده؛ رویکردی که هستی انسان را مرکز و غایت همه مسائل میداند و عقیده دارد که چون هر انسانی وجود خاص خود را دارد، با مفاهیم فلسفی و ما بعدالطبیعه قابل تفسیر و توضیح نیست؛ بنابراین، ماهیت انسان را دراثر انتخاب آزاد و آگاه او محقق میداند. نویسنده به خوبی ستون‌های اصلی اگزیستانسیالیست را به رخ مخاطب میکشد. تنهایی، خودشناسی، آزادی و معنای آن، تکلیف ستیزی، تعالی و گذر، پوچی و مرگ و ازهمه مهمتر، معنای زندگیست. نویسنده درطول اجرا به ما می‌آموزد زندگی بی‌معناست؛ مگرآنکه خود شخص به آن معنا دهد و به عبارتی، ما خودمان را در زندگی مییابیم؛ و آنگاه تصمیم میگیریم که معنا یا ماهیت بدهیم ». وی ادامه داد: «فراتر از تحلیل فردی نویسنده، پایه کار خود را طبق گفتمان‌های زوجین پیش میبرد؛ عدم ارتباط مؤثر، عدم درک متقابل، عدم بیان نیاز و عدم ارضای به موقع نیازها، عدم پذیرش نوازش و سیکل معیوب خطاهای ارتباطی همه وهمه فاجعه جدایی و طلاق را به بار خواهد آورد؛ از چیزی که دراین روزها شاید رواج بسیاری یافته است». وی درباره اینکه آیا این سبک کارها میتوانند تأثیری بر رشد و بهداشت روان خانواده و افراد بگذارد؟ گفت: «بی شک کاری که تئاتر، سینما و موسیقی می‌کنند، بسیار اثرگذارتر است از بسیاری رسانه‌های زرد که اینروزها تمام وقت ما را به خود مشغول کرده است. تئاتر، با ایجاد صحنه‌های زیبا طرحواره‌های ما را لمس میکند. به شخصه به بسیاری از مراجعین و زوجین، دیدن این نمایش را پیشنهاد کردم. امیدوارم توجه بیشتری به اینگونه اثرها شود و مردم با حمایت‌هایشان اجازه رشد این اثرهای ماندگار را فراهم سازند .

منبع: نشریه سایه