شهرهای زیادی را می خوابد روی سنگ .
سرباز نازی با کلاه چریک
و نقش یک خال در سمت چپ بالای دستش

سرخ آبِ تند نقاشی با ضربه های ضمخت ،نه ساده و عجول
به کجا بیاویزمش ؟
آجر های این دیوار خانه ندارند
سر دارند پشت میزکار با حواس پرت
و او در گیر کفش وبند با جغرافیای دیگر بر لکه ی پیراهنش
دستش را ... دیدن ادامه ›› که میارد بالا بگوید گل صفت از دهنش می افتد
شبیه یک قناری کوچک ، تا کرد گردنش را پیچاند گذاشت توی جیب
گفتم : درِ قفس را باز نکنی می پرما
گفت چیزی نگفت کز کرده بود توی دنیای بیرون
در بزرگ راهی یک طرفه
رفتم باران را آوردم
و کولاک را
- هی من ایجام
- حوصله ندارم قناری را خفه کن
در یک حمله ناگهانی غافلگیرانه و بعد صحنه را ترک

چمدان دهانش را گرفت وُ زیر چشمی می خند ید
با یک قفل اضافه
من از آنجایی شروع شد که ایمان نداشت به تمام شدنش
در سرزمین های مرطوب
که خواب خانه ای چهل و پنج متری را نمی بیند.
خواب پرنده ای با صدای خفه که آب و نانش دادیم .

شانه هایم را ریختم روی تخت و سقف خیره شد به تنم
سرک کشد باتمام شاخه های زیادش
درخت، پنجره را می آزُرد
خیابان را می آزُرد
و خاطره را
داستانی وحشی که جریان گرفته بود برود نا کجا با چای و سیگار و بوسه ای ناگهانی
و انحنا
ضعیف و خونی پرنده ای را متولد کرد

- سیب ، طعمش چگونه بود ؟
- سایه ای پشت سرم پارس می کند .
- وسیب ؟
- با قطار بعدی ام .
- چگونه خواهد بود؟
- تلگراف خواهم زد.
خواهم زد به هر چه سگ دارد
من دارد تو دارد ادامه دارد
پشت گوشی مکش صدایت بی رمق نشد که چه ؟
کجای دنیا کجای زمان چه اتفاقی خواهد افتاد که چه ؟

برمی گردم روی دست سمت پنجره هوا تاریک است تاریک
گ ل ش ی ف ت ه ک ت ا ل