خب بله این نمایش لحظات و شوخی نیوسی های بسیاری داشت که باهاش به شدت خندیدیم و یه پانته ا بهرام شاهکار داره که هر لحظه ادم افسوس می خوره که توجه خیلی بیشتر از این حقشه و هنوز توی جوایز و حتی سینما بهش اجحاف میشه;ولی خب حالا بیاید اینارو فاکتو بگیریم دیگه چی می مونه برای تعریف و تمجید؟ برای یه نمایش پر مدعایی که انقدر جایزه گرفته و بعد از ده سال به ما افتخار دادن و دو باره با چهار تا بازیگر قدر و معروف این روزها رو صحنه بره همینا کافیه;
)یه بازی بسیار بد از ستاره پسیانی و یه بازی بسیار بدتر از نوید محمد زاده با لحجه خام و در نیومده و اون گریم مضحک و اون پیشونی با دوا گلی رنگ شده مثلا ضربه خورده و اون افه های کلیشه ای مثلا دست به عینک زدن و کم بینایی هاش که از دهه شصت داریم تو سریال ها می بینیم! من نمی دونم چه بازی قدرتمندی داشت این نوید خان وقتی توی پنجاه دقیقه نمایش یه بازیگری رو که انقدر تحسینش می کنیم نمی تونه راکورد شل راه فتن و لنگیدنش رو حفظ کنه تا اخر نمایش و هر شب هم به این کار ادامه بده;خیلی از جاهای نمایش فراموش کرد مثلا پاش صدمه خورده و صاف راه می رفت بعد دوباره لنگ.میزد!
)تا اواخر نمایش ما فقط باید بخندیم ایا؟همین!قصه کجای این نمایش قرار داره;یعنی فقط شوخی نویسی خوب می تونه یه نمایش رو نجات بده؟اون صحنه های به دنیا اومدن دختر و اینکه اون همه دست و پاش شش انگشتیه و اون دعواهای تصنعی سر اینکه هیچکس بعد از اون زیر بار بچه نمیره و گردن نمی گیرند جز گرفتن خنده از تماشاچی قراره کجای قصه رو پیش ببره؟؟شخصیت پردازی پس کو؟پانته ا بهرام با کاراکتر عالیه و یه زن دوره پهلوی که کلی جمله های سلیس و شعر های کوچه بازاری بلده چرا باید بگه توده ای" بای بای"؟ بر وزن همون احمدی بای بای خودمون؟بای بای اخه مال چه نسلیه:ده سال از این نمایشنامه گذشته و ده ها بار هم تو ایران و خارج اجرا رفته و کلی جوایز. بعد باید همچین گاف های گل درشتی بده؟؟