تو بگو
این پرتلاطم در حسرت آرامش را به تو دادم
با خاموشی آزگارش چه کنم که ..تو نیستی؟
این چشمه ی جریان سرخ زندگی را به تو دادم
تعلیق خون آلود رودهای حیات را چه کنم.. که تو نیستی؟
تمام سیاهی ها را سرخی فرا می گرفت با تو
با لشگر سیاه پوشان دمادم چه کنم ...که تو نیستی ؟
این زخم ها را ببین که سینه ام پاره پاره می کند
با درد های مانده در ژرفنای گلویم چه کنم ...که تو نیستی
از مرگ در ملافه ای با خون آبه های فراخ هراس نیست
با خواب در بستر سپید در زیر مهتاب چه کنم ..که تو نیستی ؟