این نمایش نیست؛ گاهی نقاشی است و گاهی سینما و گاهی هم یک مستند عریان.متن نمایش راه خود را میرود.. صحنه و آکسسوآر راه خود و بازی هم همین طور؛ اما این انشقاق نیست هر مدیدم به موازات هم پیش میروند ولی در ذهن ما مخلوط میشوند و تازه بعد بیرون امدن از سالن کنار هم شکل میگیرند.

این نقاشی با تیاتر شاید از علاقه صابرابر به هنرهای تجسمی میاید.
او دائم با تماشاگران آشنایی زدایی میکند.. مخاطب را به واقعیت دعوتت میکند به حقیقت نه جادو تیاتر‌.

می توانی چشمت را ببندید و از تک گویی لذت ببری یا هدفنی بزاری و فقط لذت بصری بببینی بله این نمایش فقط تئاتر نیست