اول از همه باید از تسلط تیم بگم، دوشنبه 30 تیر به تماشای این اثر نشستم و ناگهان میانه اجرا برق رفت. تیم تلاش کرد حتی جلو برود اما نشد و به قول خودشان به پروژکتور نیاز بود.
دوم بازی هر دو نفر خیلی خوب بود، اما خانم میدانی عجب صدای گیرایی داشتن، واقعا تا قبل از ورودشون انتظار یک آدم جا افتاده رو داشتم (عکس های اجرا رو ندیده بودم).
سوم ایده جالبشون برای زبان مورد استفاده بود در اجرا و تسلط تیم در حفظ کردن دیالوگ ها، احححححححسنت
چهارم ان تصویرگری کلمات در آخر اجرا، عجب حرکت زیبایی.


یک کلام می تونم بگم، ما مانده ایم میان آنچه در دل داریم و آنچه توان گفتنش را
ما نه آنچه میگوییم منظورمان است، کاش می توانستید دلمان را ببینید تا بدانید در این صندوقچه اسرار چه میگذرد.


خیلی خسته نباشید