نظر جناب محمدحسن کیانی که به دلیل محدودیت اکانت تیوالشون، بنده منتشر می‌کنم:

// شکارچی ادایی //
خب روباه قصه ما از مهلکه گریخت...
چرا که آداب شکارچی اش ادایی بود و شکار گریخت...
شاید مهمترین نکته این نمایش این بود:
" مراقب آقا محمد خان درون خود باشید... "
راستش حسرت خوردم شکارچی روباه رفیعی را ندیدم اونم با حضور سیامک صفری...
بگذریم...
برایم جذاب تر بود که کانسپت وحشت باشد..‌
وحشتی از ... دیدن ادامه ›› دیکتاتورها.‌‌.
وحشتی که دیکتاتورها در دل دیگران می اندازند...
دیگرانی همچون نوکران که کل هست و نیست شان حتی چشم های شان را از دست داده اند و باز هم برای قتل پادشاه مردد هستند...
فرصت طلایی روی صحنه دیدم..
جایی که درک می کردم تحقیر را...
و اینکه با این همه تحقیر باز مجبور باشی از شاه اطاعت کنی و تایید یا تکذیب شاه هر دو برای شاه بازیچه قراردادن ات باشد...
دو بازیگر مرد به خصوص " خداداد " بسیار خوب بود به خصوص بیان مسلط اش...
" عباس " هم خوب بود و ایده بازیگر زن برای آقا (آغا ) محمد خان جذاب بود....
متن غافلگیری خوبی داشت ولی پرده سوم تکراری بود و از ریتم می افتاد و به قول دوستان در سطح بودن و نداشتن " زیر متن " موجب خستگی مخاطب شد.‌..
راستش نمی دانم ارجاعات تاریخی سندی دارد یا نه...
ولی نداشتن ادبیات قجری خود مزید بر علت بود که بعد از نقطه عطف، نمایش از ریتم بیافتد...

بازی های بسیار خوب و خوب و نسبتاً خوب بازیگران....
نقطه عطف غافلگیر کننده متن...
دکور مدور ی که اشاره به تکرار این چرخه دارد.‌‌..
و نهایتاً بازی، بازیگر زن به جای آقا محمد خان نکات خوب این نمایش بودند...
و البته نمایش فریاد می کشید که جلسات زیاد تمرین در خود دارد...
۱۰ از ۲۰
یک نمره ارفاقی به خاطر تعداد جلسات مکفی تمرین و زحمات شان....
۱۱ از ۲۰ و لاجرم 💫💫💫

.......
پی نوشت:
از دیدار جناب ناظر زاده کرمانی مشعوف شدم، چون تا امروز فقط سالن شان را دیده بودم...

از دیدار تنی چند از دوستان عزیز خشنود گشتم...
و البته از دیدن مخدّر تئاتر و کافه بعد تئاتر با دوستان بر مشعوفیت مان افزود...‌