هوچیان اجیر شده می‌توانستند یک نمایشنامهٔ خوب را با سروصداهای خصمانهٔ خود از سکه بیندازند، یا با تحسین و کف زدن آن را به صورت یک موفقیت هیجان‌آور درآورند.

انگلستان میانهٔ قرن هجدهم

تاریخ تمدن، ویل دورانت، جلد ۱۰، صفحهٔ ۱۰۰۳