زمانی که توی سالن انتظار نشستم به دوستم گفتم خیلی کنجکاوم که بدونم با این همه ری اکشن مثبتی که "مثلث" داشته توی ۴۰ دقیقه چه چیز جذابی برای گفتن داره؟!
و بعد از دیدن کار فهمیدم که بله... خیلی چیزها!
از اسم کار گرفته تا ایده ناب تا به نمایش دراوردن یک نمایشنامه قوی به صورت خیلی جذاب... از صدا پیشگی گرفته.. و یک پایان شیک جمع و جور.. واقعیت اینه که کار، کار خوبیه و خیلی خوشحالم از دیدنش..
اما میخواستم عنوان کامنتم این باشه:
ریسمان از دستم پاره شد و دوباره بدستش آوردم
من اول نمایش ارتباطم با نمایش به طور کلی از دستم در رفت.. چرا؟! بخاطر اینکه سر بزنگاه داستان که من باید متوجه نمایش بشم و بفهمم موضوع چیه تماشاگر وارد سالن میکنند نکنید آقا... آقایان هامون نکنید!
خیلی سخته یک نمایش از دستت خارج بشه و دوباره بتونی بهش وصل بشی که خوشبختانه مثلث تونست منو دوباره وصلم کنه.
دمتون گرم