این چند کلمه نظر و مواجههٔ شخصی من به عنوان یک تماشاگر ساده با این اثر نمایشی است و احتمال اینکه شما نظر دیگری داشته باشید وجود دارد.
مقدمتاً عرض می‌کنم نفرین خدای آمون بر گور پدر اون بی‌پدری که اول بار پای این هاش‌اف سگ‌مصب رو به تئاتر این مملکت باز کرد. (غیر از تالار وحدت و فضای باز البته)
اما بعد! اجرا در غایت کمال فرم و انسجام و دقت و درستی... به‌به از این اجرا...شگفت‌زده شدم... چه کرد آزادهٔ صمدی... چه کرد عباس جمالی... چه کارگردانی‌ای... چه بازی‌هایی... چه طراحی‌هایی... همه چیز در بهترین شرایط ممکن... دمتون گرم و خسته نباشید...
ولی امتیاز من به این اجرا ۳ ستاره است!
یک ستاره به خاطر هاش‌اف و یک ستاره برای متن و محتوای گنگ و غیر قابل درک و ناملموس کم کردم...
اجرا باید خودبسنده باشه، اینکه من الآن بیام کل این برگه رو مطالعه کنم تا بفهمم نویسنده چی می‌خواسته بگه به درد من نمی‌خوره.
پی‌نوشت اینکه آقای محترمی اول اجرا تذکرات رو دادن، حتی ۲۰ ثانیه صبر کردن ملت موبایل‌هاشون رو چک کنن، ولی باز دو تا گوشی زنگ خورد که این بده...