گاهی تاثیر معتدل تماشای یک نمایش « خوب » از اکسیر جادویی یک شاهکار بیشتر است ؛ به اندازه می خندی ، به قدر کافی درگیری ذهنی خواهی داشت و دست آخر با بخشی از آنچه دیده ای سالن را ترک می کنی.
جک نارن چنین نمایشی ست .
اگر شاهکار قبلی این گروه « مثلث » را دیده باشید ناخواسته قیاسی خواهید کرد از همان دست قیاس کار خوب و شاهکار.
همه چیز نمایش به اندازه ست اما شاهکار نیست.
در وانفسای انواع تیاتر های سطحی و مبتذلی که این روزها به زور فضای مجازی و فجازی و کامنت های تقلبی مخاطب جذب می کنند تماشای جک نارن حال را خوب می کند.