اخیرا رسمی جدید و قابل تحسین ، باعث شده امید تازه ای در فضای تاتر جریان پیدا کند. استفاده از هنرجویان تاتر در نمایش های در حال اجرا اتفاقی است که میتواند علاقمندان را برای پا گذاشتن به عرصه بازیگری تاتر تشویق کند و کمکی باشد به رونق از دست رفته این هنر. اما...اما باید بپرسیم این اتفاق در هر شرایط و جایگاهی موفق است؟
نمایشی ددالوس و ایکاروس یکی از اجراهای درخشان دهه 90 بود که در آن خلاقیت طراحی در کنار تبحر بازیگران و آمادگی بدنی برای اجرای فیزیکال، نمایش را تبدیل به تجربه ای فراموش نشدنی برای من کرد. دیدن پوستری که خبر از اجرای مجدد این تجربه شیرین را میداد، باعث شد قبل از شروع اجراها مشتاقانه در ساعت معین بلیط بخرم و به انتظار بنشینم. چرا که به خیالم نیازی به خواندن نظرات نبود. اما این تجربه مجدد،آن خاطره ی شیرین را تکرار نکرد. عدم پختگی اجرا، نا هماهنگی اجرای بازیگران، سرعت پایین حرکات، صدای نامتناسب بازیگر زن با نقش ، عدم انسجام حرکات با روح متن و ... همگی باعث شده بود از آن ددالوس و ایکاروس جسمی باقی بماند که روح کم رمقی در آن دمیده شده است.
اگر در پی دیدن نمونه ای از خلاقیت در طراحی اجرا هستید این اجرا را از دست ندهید اما اگر مثل من به دنبال تازه شدن یک خاطره ی بی نظیر از طراحی و اجرا یک محتوای جذاب هستید، کمی مکث کنید.