من این نمایش را جمعه 2 خرداد 1404 دیدم، از ابتدا بسیار باید بگم که بسیار از سالن نمایش و مدیریت آن ناراضی هستم. نمایش با تاخیر شروع شد و دلیل اصلی آن هم عدم مدیریت و کنترل سالن بود چون بیشتر افراد در صندلی های اشتباه نشستند که زمان زیادی طول کشید تا افراد بر روی صندلی درست خود بشینند. از آنجایی که بنده دیر بلیط گرفتم تنها ردیف آخر صندلی تونستم رزرو کنم که بسیار برای من آزار دهنده بود چون زانوهای من به صندلی جلویی برخورد میکرد و مجبور میشدم زانوهام را به صورت کج قرار بدم تا فضای بیشتری داشته باشند که به صندلی جلویی برخورد نکنند. از آن طرف گرمای سالن بسیار آزار دهنده بود کلا سالن 2 کولر دارد که جوابگوی سالن نیست و تماشاگرانی که در اطراف من نشسته بودند به صورت دستی خودشون را باد می زدند. کل شرایط سالن را گفتم تا نظر بنده را بدانید بر این اساس داده شده است. در میان تعریف هایی که شنیدم از این نمایش باید بگویم که نمایش از نظر من یکسری نقض هایی داشت از همه مهمتر دیالوگ های زیادی که بازیگران بیان میکردند بسیار تمرکز بنده را از بازی بازیگران میگرفت، به شدت بازیگران برای اینکه بتوانند نمایش را کنترل کنند سعی میکردند سریع دیالوگ بگن تا نمایش سریعتر پیش بره، بازیگر نقش اصلی که بیمار بودند به شدت انسان زحمت کش و بازیگر توانمندی بودند که با این سرعت دیالوگ میگفتند بدون اینکه اشتباهی انجام بدند ولی متاسفانه بعضی از صحنه ها به نظرم نیاز نبود که در نمایش باشند که باعث نشود یک نمایش دیداری تبدیل به یک نمایش صوتی یا کتاب صوتی شود!. ابتکار میزانسن بسیار جذاب و هوشمندانه بود و همینطور فکر میکنم هزینه ی زیادی هم بر دستان تیم نمایش قرار داد که بسیار قابل ستایش بود.
از نظر متنی، بسیار متن عجیبی بود و یک دیدگاه سارتری را در نمایش دیدم که کار درست چیه و چه کسی تعیین میکنه که چه کاری درست است. فلسفه اگزیستانسیالیسمی که انسان محکوم به انتخاب هست را این نمایش به زیر سوال برد چرا که آزادی عمل انسان همواره زیر سوال است، بازیگر نقش مرد خدماتی به نظرم نماد فلسفه کامویی بود چون در حال لذت از زندگی اش بود و همانطور که بازیگر مریض بیان کرد اون هیج عذاب وجدانی نسبت به بیمار نداشت برای این می توانست به این صورت زندگی کند.
در انتهای نمایش کارگردان وقتی بر روی صحنه آمدن به شدت از سن کم ایشان تعجب کردم و به شدت هم از ایشان بابت بدرقه تماشاگران کمال تشکر و قدردانی را دارم.