بدلیل علاقه ام به ادبیات به دیدن این نمایش رفتم و میتونم بگم خوب بود.
جدا از موسیقی و شعر حرف هایی داشت که فکر میکنم خیلی از ما نیاز داریم بشنویم.
من هم معتقدم ادبیات و هنر نوازشگر روح و عشق نجات دهنده است... یجایی ما باید شروع کنیم به تلاش برای انسان بودن برای زنده شدن و زندگی کردن، شاید این نمایش برای بعضی همون تلنگر باشه که شروع کنن.
در بخش دوم یاد اتفاقاتی که اخیرا برای یکی از دوستانم رخ داده افتادم و حس کردم کاش جای من بود و این نمایش رو میدید و چقدر لازم بود این روایت رو بشنوه...
بنظرم اقای تفتی در معرکه اشون😉 داستان پیدا کردن راه و نجات یافتن خودشون رو روایت کردن تا شاید چراغ راهی برای دیگران و نجات یافتن کسی یا کسانی دیگر شود. و تلفیق ادبیات و موسیقی با این روایت هیچ تضادی نداره و میتونه لحظاتی دلنشین برای مخاطب به ارمغان بیاره.