نسلِ جدیدِ تئاتر در اصفهان تا به اینجا که حرفی برای گفتن ندارد. نسلی که احیاناً کتاب خوانده و فیلم‌دیده‌ است امّا عمیقاً صحنه‌ی تئاتر را با اینستاگرام و تولیدِ محتوا کردن برای آن اشتباه گرفته‌اند. نسلی که با جسارت می‌نویسد: اقتباسی از نمایش خودم، «لوکوموتیو: اقتباسی از لوکوموتیو» این خیلی روشن‌فکرنمایی است. برادر من شکسپیر هم از روی دستِ خودش اقتباس نمی‌کرد و این رفتارها هنر نمی‌سازد. تئاتر در صحنه باید شکل بگیرد نه محتوایی که قبلاً تولید شده و حالا بخواهیم آن را بر روی مانیتور بیاندازیم. تئاتر جای هِندی بازی نیست. من نیامدیم که رابطه‌ی عاشقانه‌ی دو نفر دیگر را ببینیم، تو اگر با تئاترت نتوانی تماشاگر جذب کنی و دهان به دهان بچرخد که بریم کارِ فلانی را ببینیم قطعاً هم با تبلیغات کاذبی که هیچ‌ربطی به تئاترت پیدا نمی‌کنند و فقط فریب دهنده‌ی شعور و افکارِ عمومی هستند و بیشتر خدمتی به اینستاگرام خواهند بود تا به فرهنگ و هنرِ این مملکت، نمی‌توانی سطحِ کارِ خود را بالا نشان دهی و یا احیاناً بالا ببری. تئاترِ اصفهان جای آدم‌هایی شده که فکر می‌کنند دخترانش همه در نوارِ غزه به دنیا آمده‌اند و پسرها هم همه اسرائیلی هستند و...
برای مطالعه‌ی متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/?p=24608