سلام و عرض ادب خدمت عوامل دردنوشان
امشب آخرین اجرای این موسیقی روایت جذاب رو دیدیم. حقیقتا این اجرا از وجوه متفاوتی برای من جذاب بود و تا قبل از یک سوم پایان من رو میخکوب کرده بود. انقدر اجرای اقای تفتی درست بود و روایت جالبی داشت که قسمت تک خوانی ها برام جذاب تر از بخش موسیقی بود. اما تو یک سوم پایانی تقریبا همه این کوه فرو ریخت.... نمیدونم این اجرا براساس تجربه و زندگی شخصی اقای تفتی بود یا نه ولی انقدر خوب روایت شد که من تفاوت و فاصله ای میون کسی که داره متن و اجرا میکنه و کسی که اون و نوشته ندیدم به زبون ساده تر اون شخصیت سعدی دوست، صلح جوی، با خود آشنا و ..... رو باور کردم. اما ناهماهنگی که از جانب نورپردازی صورت گرفت و باعث شد اقای تفتی وسط اجرا با صدای بلند و لحن عصبانی از مسئول مربوط درخواست نورپردازی کنن و تفاوت میون این کاراکتر با کاراکتر چند ثانیه پیش، تموم اون چیزی که اجرا تا اینجا تو ذهنم آورد رو نابود کرد . و باعث شد نکات منفی دیگه ای رو هم ببینم نکاتی مثل عدم مدیریت عوامل ، چند جایی توی نمایش آقای تفتی با اشاره سر یا با دیالوگ کردن عوامل صحنه رو هدایت میکردن و این برای اجرایی که 133 بار که رو صحنه میره عجیبه...
دوست داشتم تجربه جذاب تری داشته باشم علی الخصوص که ارادت ویژه ای به جناب سعدی دارم و علت تماشای این تئاتر هم این اسم بود.
به امید اجراهای بهتر از گروه دردنوشان.