یه نمایش پر زرق‌وبرق ولی بی‌جهت. همه چی بود جز انسجام. از دراکولا تا هیتلر آوردن وسط، آخرش گفتن "مهربون باشیم"!؟ شوخی‌های سطحی، ریتم از دست‌رفته، طراحی صحنه فقط برای باکس وسط، و پایان‌بندی مثل قصه‌های کودکانه. فرزاد حسنی بیشتر مجری بود تا بازیگر. فقط طراحی لباس یه کم نجاتش داد. در کل: پر سر و صدا، کم‌مفهوم.