ملت بلون تئاتری جسورانه و پرخطر است که با تکیه بر تنها دو بازیگر و یک روایت روانکاوانه، مخاطب را به دل یکی از تاریکترین دورانهای معاصر (همهگیری
... دیدن ادامه ››
کرونا) میبرد🙂
جایی که اضطراب، سوگ، خشم و بیعدالتی به شکل تدریجی یک انسان را از درون فرو میپاشد.🕳️
در کانون این روایت، شخصیتی قرار دارد که مرگ مادرش بر اثر کرونا، او را در چرخهای از عذاب وجدان، سوءظن و خشم فرو برده است. دکتر با بازی قدرتمند هومن کیایی، بهتدریج از یک انسان تحصیلکرده به یک داور خودخوانده عدالت تبدیل میشود که با خشونت و قتل به جنگ آنهایی میرود که از نظر او باعث مرگ مادر یا عامل بیاخلاقی دوران کرونا بودهاند.🕊️
نقطه قوت اصلی نمایش، بازی درخشان کیایی است. او با کنترل دقیق حس، دیالوگ و زبان بدن، تصویر یک ذهن در حال فروپاشی را ملموس و دردناک میسازد. مخاطب مدام بین همدلی و ترس از او نوسان دارد؛ همانطور که خودش هم بین وجدان و جنون درگیر است.
در سوی مقابل، سحر خطیبی در نقش روح مقتول یا صدای درونی دکتر، حضوری کمجانتر دارد. با اینکه مفهوم حضورش در متن قابلتوجه است، اما اجرا از پتانسیل کامل این نقش فراتر نمیرود. بازی او گاه فاقد لایههای حسیست و نمیتواند بهاندازه کافی بار نمادین شخصیت را منتقل کند.🥴
نورپردازی یکی از نقاط ضعف نمایش بود. با توجه به مضمون ذهنی و روانپریش اثر، انتظار میرفت نور بهعنوان عنصر بصری اصلی در القای فضای ذهنی، کابوسوار و متلاطم دکتر ایفای نقش کند. اما در بیشتر لحظات، نورپردازی تخت، کمتأثیر یا تکراری بود و آن عمق روانی لازم را ایجاد نمیکرد. این ضعف باعث شد برخی صحنهها که پتانسیل بصری بالایی داشتند، اثرگذاری خود را از دست بدهند.🫤
اما نکتهای که در این نمایش بهطور خاص قابل توجه است، کمتر تاثیرگذاری آن در زمان کنونی است. با توجه به اینکه اکنون از بحران کرونا فاصله زیادی گرفتهایم، متن به نظر میرسد کمی ضعیف و ناتوان از انتقال همان شدت هیجانی گذشته باشد. در واقع، نمایش در زمان خود توانست برای مخاطبان آن دوران تاثیر عمیقی بگذارد، اما اکنون ممکن است احساساتی همچون ترس از ویروس و اضطراب ناشی از کرونا کمتر در ذهن مخاطب تداعی شوند و اثرگذاری آن کاهش یابد.🥺
شخصیت اصلی داستان، "دکتر دادخواه"، نامی نمادین و جالب دارد. جالبتر اینکه در واقع اسم مشاور متن کار که دکتر دادخواه هستش ، رو گذاشتن رو شخصیت اصلی🤗
ملت بلون نمایشیست تلخ، تأثیرگذار و بهغایت انسانی که اگرچه در برخی جنبهها مانند نورپردازی و انتخاب بازیگر مکمل دچار ضعف است، اما با بازی درخشان کیایی و متن روانشناختی و پرکششاش، تماشاگر را به تفکر و تلاطم درونی دعوت میکند🤔
اگرچه ممکن است در دنیای امروز و پس از گذر از بحران کرونا، تاثیری همانند گذشته نداشته باشد.🙌🕊️🙌