بعضی وقت ها برای بعضی ها،‌ ندونستن بهترین انتخابه...
یک نمایش تر و تمیز که اجرای اون تنها از عهده ی بازیگران توانمندی مثل هومن جان کیایی بر میاد. یک کارکتر با پیچیدگی های عمیق شخصیتی، تاثیر بزرگ تربیت خانوادگی و گرفتاری ها و سردرگمی های زندگی امروز، خصوصا در دوران کرونا و آن روزهای تلخ، دستمایه ی تولد نمایشنامه ای به نام ملت بلون شده که ارجاعات اولیه نمایش به داستان اسطوره های مطرح فلسفه و روانشناسی، مسیر پیش روی تماشاگر را روشن می کند. استفاده ی بهینه از نور و هماهنگی طراحی صحنه با داستان، با توجه به کوچکی سالن اجرا، به ایجاد فضای مورد نظر کارگردان کمک شایانی کرده است. گره های ایجاد شده در ابتدای داستان یکی پس از دیگری باز می شود و فضای آمیخته با سردرگمی، جنون، پرسش های بی پاسخ و قضاوت های بی پشتوانه ی ناشی از این سردرگمی، خود را به رخ می کشد. روند نمایش تماشاگر را در محکمه ای قرار می دهد که گاهی خود متهم، قاضی و اجرا کننده ی حکم است.