نمیدونم چرا هیچ وقت، هیچ تئاتری اینقدر خسته کننده و کند و کشدار نبود واسم!
شاید بخاطر فضای تاریک و نور کم و لباسهای تیره و یا بخاطر اینکه اجرای تئاتر بیشتر مواقع در حول و محور گفتگو دو و سه نفره بدون فیگور خاصی میچرخید
ترجیح من شخصا این بود که این گفتگوها رو به صورت پادکست می شنیدم
بازی ها خوب بود ولی جاهایی بشدت اغراق آمیز بود، برایِ من هیچ رغبتی برایِ دنبال کردن گفتگوها نداشت
بنظرم باید دقت میکردی مداوم به گفتگوها چون کل تئاتر انگار بر همین محور گفتگو می چرخید
خلاقیتی در موضوع نمایشی نبود
بازی ساناز نجفی با اینکه کوتاه بود، برام دلچسب بود
کارگردان محترم آقای **کورش سلیمانی** چه در ورود به سالن نمایش چ در خروج از سالن نمایش، همگی رو بدرقه کردند