سلام
نظرات عزیزان را می خوانم . تماما تعریف های اغراق آمیز فوق العاده ، هوشمندانه ، بهترین ، بالاترین و البته این به نوعی تنها مربوط به این نمایش نیست . هرچند نمایش فین جین نسبت به نمایش های در حال اجرا کیفیتی بالاتر از متوسط دارد . ولی سوال این است که اگر این عزیزان پیروزی در شیکاگو داوود رشیدی ، پینوایان بهروز غریب پور ، بانو آئویی بهرام بیضایی ، مردی برای تمام فصول بهمن فرمان آرا، سقراط حمید رضا نعیمی ، اجراهای دکتر رفیعی یا پری صابری و خیلی آثار دیگر بزرگان نمایش را به تماشا مینشستند چه می گفتند؟ نمی دانم مشکل از من است که زمانی به تاتر علاقمند شدم که هرچند این همه سالن اجرا وجود نداشت ولی به نوعی اجراها کامل تر بودند و یا اینکه ذائقه جامعه عوض شده ؟ نمی خواهم بدبین باشم و بگویم بعد از سینما نوبت تاتر رسیده و به صورت سیستماتیک سطح انتظار بیننده در حال کاهش است. امیدوارم عوامل محترم نمایش فین جین اینکه اینجا را محلی برای درددلی پیدا کردم که چندان هم به این نمایش ربطی نداشت این حقیر را ببخشند.