تئاتر خوبی بود.
دوستش داشتم تا حد زیادی.
با دیدن این کار ها حسرت میخورم که چرا همه نباید اینقدر تمیز کار کنن؟ چرا بقیه نباید برای تئاتر ارزش قائل باشند؟ چرا فقط عده ای محدود؟
کالیگولا از متن های محبوب من است، کامو هم از نویسندگان محبوب من، شاید نفر اول لیست!
خالق این اثر درک درستی از کامو و بالاخص کالیگولا داشت.
این ترکیب ریچارد سوم و کالیگولا به شدت هوشمندانه بود، خیلی دوستش داشتم.
بازیگران واقعا توانمند و پر تلاش بودند و تقریبا بدون کمترین اشکالی کار را به روی صحنه اوردند.
موسیقی به خوبی انتخاب شده و و در فضا ساری کمک شایانی به کار کرد.
نور خوب و خلاقانه نیر نکته قوتی دیگر بود.
تا 20 دقیقه اول تقریبا ... دیدن ادامه ›› یقین داشتم که این نمایش میشود از بهترین کار هایی که در عمرم دیدم(عین کار قبلی صاحب اثر، سایر بازماندگان) و میرود در لیست شاهکار ها، اما به زعم من یک مشکل داشت که جلوی محقق شدن این امر را گرفت.
ریتم، مشکل ریتم! هم در متن بود و هم در اجرا.
البته نمیتوان منکر این شد که متن اصلی نیز فراز و فورد های بسیار دارد!
اما تقریبا با شیبی ثابت رو به بالا میرود، این آشوب در فکر کالیگولا به صورت فزاینده ای رو به جلو میرود که به نظر من این باید در اجرا هم نمود داشته باشد.
ریتم حدودا بد از نیم ساعت میافتد، با اینکه دوباره اوج میگرید ام ااین وقفه به نظر من به کار لطمه میزند.
به نظر من کارگردان باید با همان شجاعت ادامه میداد و میگذاشت کالیگولای وجودش کار خودش را بکند!
خسته نباشید.
امیدوارم بیشتر کار ببینیم از جناب مصطفوی و امثال ایشان.