اون لحظه‌ای که پینوکیو از گربه نره و روباه مکار می‌پرسه «چجوری آزاد بشم؟» و خودشون توش می‌مونن، دقیقاً نقطه‌ایه که نمایش از یه قصه‌ی نمادین به یه تأمل عمیق فلسفی می‌رسه.اون یه لحظه‌ی ناب بود، پر از معنا، بی‌نیاز از شعار. یه جور سکوت پُر حرف، وقتی گربه نره و روباه مکار خودشونم نمی‌دونستن چی بگن. انگار برای اولین بار، قدرتشون رو از دست داده بودن، چون پینوکیو دنبال جواب واقعی بود، نه فریب.

طراحی پوستر بسیار هوشمندانه و پرمعنا بود👌

ممنون از حسن توجه و نگاه ریزبینانه شما

بزرگوارید🙏امیدوارم باز هم نمایشی به نویسندگی و کارگردانی شما ببینم.