تقریبا از اواخر فروردین که استارت دوباره تئاتر دیدن رو زدم متوجه شدم همزمان دارم تاب آوری رو به طرز جدی و از روی اجبار تمرین میکنم!
تاب آوری و سعی بر حفظ تمرکز با اینکه کنار دستتت زوجی هستن مملو از عشق که هیچ جا جز سالن تئاتر رو برای ابراز اون از طریق شیوه های مختلف بغل کردن و..... پیدا نکردن؛ همزمان که تماشاگر صندلی پشتی ممکنه بابا لنگ دراز باشه که بعد از چندین بار تغییر فرمت جایگذاری پاهاش هنوزم داره با ضربات متعدد دیسک کمر احتمالی رو بهت هشدار میده و نتونسته با خودش و پاهاش به صلح برسه.
...تاب آوری و سعی بر حفظ تمرکز که ایندفعه بازم کنار دستت یک زوج هستن ولی از نوع میانسالش که ذره ای براشون مهم نیست چرا کل سالن تاریک و ساکت هست پس هر از گاهی گوشی پر نورشون رو چک میکنن و با خیال راحت حتی گشنشون بشه با کلی مشقت و درگیری توی کیفشون میگردن تا نه تنها یک شکلات کوچیک بلکه یک ویفر پر سر و صدا بیرون بکشن که وقتی حتی جلدش رو باز کردن ختم غائله ای بر سر و صدایی که ایجاد کردن نباشه و با قرچ قرچ خوردن ویفر به روند ساییدن اعصاب بقیه تماشاگران ادامه بدن!
آیا این پایان کار هست...نه! حالا باید چندبار پشت سر هم خمیازه بکشن و به صورت استمراری بهم یاد آور بشن: وای خوابم گرفته ها....(با توضیح اینکه تایم کلی اجرا یک ساعت هست!)
...تاب آوری و تمرین تمرکز از دست دوستانی که اصرار دارن هر صحنه ای رو که میبینن برای هم و در طول اجرا بلند بلند توضیح بدن ولی علاقه ای به ... دیدن ادامه ›› حمام کردن ندارن!

4 اجرا در کمتر از یک ماه و میتونم بگم فقط در طول یک اجرا بدون اینکه مجبور باشم مغزم رو مجاب کنم که باید تمام اتفاق های عجیبی که در اطرافش در حال وقوع هستن رو بلاک کنه تا بتونه بفهمه در نمایشی که براش هزینه کرده چه اتفاقی در حال افتادن هست و افسوس و صد افسوس دیگر از تربیتی که والدینم منو به اون عادت دادن که حتی بعد از یک ساعت چه بسا بیشتر شکنجه شدن و صد ها اشاره غیر مستقیم بازم نتونم به خودم اجازه بدم که رو در رو به این افراد بی فرهنگ انتقاد کنم!
البته امیدی هم به درک و شعور خودشون ندارم و تجربه ثابت کرده حتی وقتی مستقیم و در کمال ادب کارهای نادرست بهشون ابلاغ میشه رفتار مغرضانه ای رو در پیش میگیرن!
پس تاب آوری....تمرین تمرکز....شاید هم تصمیم برای نادیده گرفتن تربیت چندین ساله و آماده جنگ روانی بعد از هر نمایش با تماشاگران بی فرهنگ؟!(تمام رسالت تئاتر برای من ذره ای دور شدن از زندگی واقعی هست و اگه همونم بخواد باعث درگیری و بحث بشه که دیگه واویلا!)

پیشنهاد من چند دقیقه تذکر کامل در ابتدای هر نمایش هست!حالا هر چقدر خسته کننده یا از نظر بعضی دوستان بی ادبانه، که یعنی چی میگید گوشی رو خاموش کنید؟!یعنی چی میگید در طول اجرا حرف نزنید و خارج نشید؟!یعنی چی میگید خوراکی نخورید؟!مگه ما بی شعوریم که ندونیم اینا رو؟!
شما نه دوست عزیز ولی بیشعورهای زیادی در بین ما هستن که وقتی چراغ های سالن خاموش میشه تازه چراغ های اونا روشن میشه!