تجربه جالبی از تلفیق روایت و موسیقی بود. هرچند کیفیت صدای بخش موسیقی در سالن چندان جالب نبود اما صدای گیرا و گویش دلنشین عمار تفتی در بخش روایت به قدر کفایت خوب بود. تا نیمه های نمایش، نوع روایت هم جذاب و اثرگذار بود اما در بخشهای پایانی متأسفانه محتوای بخش روایت به نصیحتهای گل درشت و شعارزدگی رسیده بود که باعث فاصله گرفتن مخاطب و کلیشه ای شدن کار شد.