نمایشِ هارشدگی ، نه آن‌چنان ضعیف و ناپخته که تماشایش پشیمانم کند و نه آن‌قدر گیرا، عمیق و ماندگار که پس از پایان، ذهنم را درگیر خود کند.
متنِ نمایش، هرچند تلاش داشت داستانی پویا و تأثیرگذار روایت کند، اما انگار کاستی‌هایی در عمق و احساس داشت که مانع میشد تا منو کاملاً در آغوش بگیرد. نتیجه، اثری متوسط بود که می‌توانست با پرداخت بهتر، به مراتب تأثیرگذارتر باشد.

امین اسفندیار و ایمانِ عزیز خیلی درخشان بودن . اما متأسفانه حضور ماهور الوند نقطه‌ضعفی برجسته بود. بازی او چنان فاقد حس و روح بود که گویی سدی عظیم در برابر جریان نمایش ایجاد کرده بود. این انتخاب نادرست، ضربه‌ای جدی به کلیت اثر وارد کرد و ای کاش کارگردان در گزینش این بازیگر که نقش کلیدی هم داشت ، وسواس و دقت بیشتری به خرج می‌داد.

در مقابل، طراحی صحنه و نورپردازی از نقاط قوت نمایش بودند. طراحی صحنه فضایی باورپذیر و متناسب با حال و هوای نمایش داشت.

در مجموع هارشدگی ، خاطره‌ای گذرا از یک تجربه‌ی میانه به جا ماند

با احترام
⭐️⭐️⭐️